pół pola

Słownik języka polskiego PWN*

pole
1. «obszar ziemi przeznaczony pod uprawę»
2. «teren przeznaczony na coś lub pokryty czymś»
3. «powierzchnia czegoś lub jej część wyodrębniona konturami, barwą lub w inny sposób»
4. «dziedzina, zakres czyichś działań i zainteresowań»
5. «możliwość, sposobność jakiegoś działania»
6. «część boiska broniona przez zawodnika lub drużynę»
7. fiz. «obszar, w którym każdemu punktowi przyporządkowuje się pewną wartość określonej wielkości»
8. mat. «nieujemna liczba rzeczywista, wyrażająca powierzchnię danej figury»

• pólko, poletko • poletkowy
martwe pole «część terenu znajdująca się w zasięgu broni, lecz zasłonięta od jej ognia ukształtowaniem terenu»
pole elektromagnetyczne «obszar, w którym na obiekty o właściwościach elektrycznych lub magnetycznych działa określona siła»
pole elektryczne «przestrzeń otaczająca naładowane elektrycznie ciało, w której istnieje siła elektrostatyczna działająca na nieruchomy ładunek elektryczny»
pole grawitacyjne «przestrzeń otaczająca każde ciało materialne, w której działają siły przyciągania»
pole karne «w piłce nożnej: specjalnie wyznaczony fragment boiska, na którym przewinienia popełnione przez drużynę broniącą karane są rzutem karnym»
pole magnetyczne «przestrzeń, w której występuje działanie sił magnetycznych»
pole minowe «zapora z min rozmieszczonych na pewnej przestrzeni na lądzie lub w morzu»
pole naftowe «obszar występowania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, objęty tą samą strukturą geologiczną»
pole operacyjne «miejsce na ciele pacjenta będące przedmiotem operacji, zabiegu»
pole position [wym. pol poziszyn] «w wyścigach samochodowych lub motocyklowych: pierwsza pozycja startowa»
pole rażenia «miejsce, w którym zdolność oddziaływania amunicji na cel jest największa»
pole widzenia «obszar, który może zobaczyć dana osoba w określonym momencie»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego